Είναι ένα ερώτημα που δεν έχει, απο ότι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, τεθεί δημοσίως. Έχει όμως τεθεί ιδιωτικά απο καταναλωτές που παρέλαβαν τον πρώτο λογαριασμό τους ως ευτυχείς “τηλεμετρούμενοι ωριαία” και υπέστησαν την ζαλάδα απο τις χρεώσεις δικτύου που περιλαμβάνει. Οι οποίες παρατήρησαν ότι όχι μόνο είναι πολύ υψηλότερες απο αυτές που είχαν συνηθίσει (ακόμα και μετά τη αύξησή τους απο 1/5/23) αλλά και αδύνατο να κατανοήσουν τον υπολογισμό τους.
Αυτό και μόνο είναι λόγος να τεθεί το ερώτημα δημοσίως: Μπορεί ο καταναλωτής να αρνηθεί την εγκατάσταση “έξυπνου” μετρητή; Φαίνεται ότι η απάντηση στην χώρα μας είναι : “Όχι” Το κράτος θεωρεί δεδομένο ότι έχει το μονομερές δικαίωμα να το κάνει. Σε αντίθεση με άλλα πολιτισμένα κράτη στα οποία ο καταναλωτής πρέπει να δώσει την συγκατάθεσή του (Μ. Βρετανία).
Ακόμα και αν γίνει δεκτό ότι το κράτος έχει το δικαίωμα (όπως ήδη κάνει) να αλλάξει τον μετρητή χωρίς την σύμφωνη γνώμη του καταναλωτή (π.χ. για λόγους βλάβης ή τεχνικής απαξίωσης) δεν είναι προφανές ότι αυτό πρέπει να συνεπάγεται αλλαγή στον τρόπο χρέωσης του ρεύματος – ειδικά για τις ρυθμιζόμενες χρεώσεις για τις οποίες δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή.
Κατανοούμε ότι η πρόθεση είναι να δοθεί η δυνατότητα τον καταναλωτή να διαχειριστεί καλύτερα την ζήτησή του προς όφελος τόσο του ιδίου όσο και του δικτύου. Η πολυπλοκότητα όμως της τιμολόγησης είναι τέτοια που η πιθανότητα να ενεργοποιηθεί ο καταναλωτής είναι μηδαμινή. Η διεθνής εμπειρία είναι καταλυτική: Η συντριπτική πλειοψηφία των καταναλωτών δεν αντιδρά σε δυναμικά τιμολόγια. Πόσο μάλλον όταν επιβάλονται σε ρυθμιζόμενες χρεώσεις.
Προτείνουμε την άμεση εφαρμογή μιας απλής λύσης: Όταν εγκαθίσταται έξυπνος μετρητής, ο καταναλωτής να έχει δικαίωμα να επιλέξει τον τρόπο χρέωσης δικτύου. Να μπορεί δηλαδή να συνεχίσει να χρεώνεται όπως και όταν είχε συμβατικό μετρητή. Αυτό θα επιτρέψει να διαμορφώσει και το κράτος μια εικόνα για το ποσοστό των καταναλωτών που, έχοντας τεχνικές γνώσεις, περίσσεια χρόνου και αρκετή περιέργεια, θα επιλέξουν “δυναμική¨ χρέωση για το δίκτυο.
Επιπρόσθετα, η λύση που προτείνουμε προστατεύει το κράτος απο την πιθανή κατηγορία ότι ασκεί χωρίς λόγο πολιτική διακρίσεων μεταξύ των πολιτών – ακριβώς γιατί πρόκειται περί ρυθμιζόμενων χρεώσεων.(Μας φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσει να αποδείξει ότι η διάκριση γίνεται για λόγους κοστοστρέφειας). Σε κάθε περίπτωση η αξιοποίηση των έξυπνων μετρητών με την προσφορά καινοτομικών τιμολογίων πρέπει να αφεθεί στην αγορά δηλαδή στους προμηθευτές ρεύματος. Το κράτος δεν έχει λόγο να μπερδεύεται τιμωρώντας αιφνιδιαστικά τους ατυχείς πολίτες – πελάτες του.
