Επειδή φαίνεται ότι οι πολιτικοί μας (συμπολίτευση και αντιπολίτευση) έχουν χάσει τον “μπούσουλα”, αποφασίσαμε να δώσουμε ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης που πράγματι είναι ιστορικού χαρακτήρα. Με την λογική ότι, εκτός του ότι “πρέπει να βοηθηθεί η κοινωνία”, δεν πρέπει να αφεθεί η κρίση να πάει χαμένη για την εφαρμογή αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Συνοπτικά:
Ορισμός Τιμολογίου Αναφοράς (για οικιακούς και μικρούς επαγγελματικούς καταναλωτές). Θα είναι μεταβλητό και θα περιλαμβάνει ρήτρα προσαρμογής αναπροσαρμοζόμενη μηνιαίως. Θα αποτελεί κάτω όριο για τον δεσπόζοντα Πάροχο και άνω όριο για τους υπόλοιπους. Το κάτω όριο για τον δεσπόζοντα Πάροχο θα ισχύσει και μετά το τέλος της κρίσης μέχρι το μερίδιο αγοράς του στην λιανική πέσει κάτω από το 35% (σε αριθμό μετρητών). Το πάνω όριο για τους εναλλακτικούς θα διαρκέσει όσο και η κρίση*. Το τιμολόγιο αυτό θα υπολογίζεται από την ΡΑΕ με βάση την κοστολογική δομή του δεσπόζοντα παρόχου έτσι ώστε αυτός να μην παρουσιάζει ζημίες ούτε στην λιανική ούτε την χονδρική. Όλοι οι πελάτες του δεσπόζοντα παρόχου θα μεταφερθούν αυτόματα στο τιμολόγιο αναφοράς και θα σταματήσει η προσφορά “σταθερών” τιμολογίων. Όσοι πελάτες του έχουν σταθερά τιμολόγια θα μεταφέρονται αυτόματα στο τιμολόγιο αναφοράς με την λήξη των συμβάσεων τους.
Αναστολή όλων των επιβαρύνσεων των τιμολογίων από τα κόστη σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Αυτό ήδη εφαρμόζεται στην πράξη, αλλά προτείνεται να επεκταθεί και στον μηδενισμό του ΕΤΜΕΑΡ.
Επιδότηση μέχρι του τέλους της κρίσης μέσω ενός σταθερού ποσού ανά οικογένεια και όχι ανά κιλοβατώρα (αναθεωρούμενο κάθε μήνα). Αυτό είναι πιο δίκαιο και πιο αποτελεσματικό οικονομικά από την σημερινή πολιτική. Θα μεταφέρει πολύ μεγαλύτερα ποσά στους ευπαθείς και θα διατηρήσει το κίνητρο για εξοικονόμηση ενέργειας σε όλους. Στην ιδανική περίπτωση αυτή η επιδότηση θα πάρει την μορφή δανείου που θα αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου μετά την κρίση (αν θέλουμε να αντιγράψουμε την Βρετανική κυβέρνηση που το σκέφτηκε καλύτερα – άλλωστε αυτό είναι ένα είδος “χέτζινγκ” που αρέσει πολύ σε μερίδα του Τύπου μας).
Θα βοηθούσε πολύ με την ευκαιρία η εφαρμογή της πολιτικής των προπληρωμένων μετρητών σε καταναλωτές που μεταφέρονται στον Πάροχο Καθολικής Υπηρεσίας.
Τα παραπάνω μπορούν και πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα. Ο γράφων δεν έχει επαρκείς γνώσεις και πληροφόρηση για να προτείνει άμεσες παρεμβάσεις στην χονδρική αγορά. Αν και είναι προφανές ότι ο όσο το δυνατόν υψηλότερος βαθμός χρησιμοποίησης των λιγνιτικών και των υδροηλεκτρικών μονάδων είναι βασικός στόχος (ευτυχώς φαίνεται ότι εδώ κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας)
Η θέση κάτω ορίου στην λιανική όμως θα βοηθήσει τον δεσπόζοντα Πάροχο να μη “σπαταλήσει” τα κέρδη του στην χονδρική σε εξαγορά μεριδίου στην λιανική. Θα εξασφαλίζει αντίθετα “ουρανοκατέβατα” κέρδη, τα οποία θα μπορέσει να τα φορολογήσει το κράτος. Πράγμα που είναι και η καλύτερη μέθοδος φορολόγησης από πλευράς οικονομικής αποτελεσματικότητος. Απλώς θα πρέπει να πείσει όσους μετόχους του δεσπόζοντα ανησυχήσουν ότι δεν θα το ξανακάνει – παρά μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις όπως η τρέχουσα. Η φορολόγηση των “ουρανοκατέβατων” κερδών προφανώς θα αυξήσει το ποσό που θα διανεμηθεί ως επιδότηση στου καταναλωτές.
Δεν θα επιχειρηματολογήσουμε περισσότερο για να μην κουράσουμε αυτούς που χειρίζονται τους μοχλούς της εξουσίας. Υποθέτουμε ότι έχουν τα προσόντα που απαιτούνται για να τις κατανοήσουν και να τις αξιολογήσουν. Περιμένουμε με περιέργεια και κάποια αγωνία τις δικές τους ενέργειες.
* Το πόσο θα διαρκέσει η κρίση είναι πολιτική απόφαση
