Τα τιμολόγια των Παρόχων ρεύματος του Μαρτίου, παρόλο που ήταν γενικά χαμηλότερα από αυτά του Φεβρουαρίου ακολουθώντας την πτώση των τιμών στην χονδρική, μας επιφύλαξαν μια δυσάρεστη έκπληξη. Η δυσάρεστη έκπληξη είναι ότι ο υπό κρατικό έλεγχο Δεσπόζων Πάροχος (η ΔΕΗ) δεν πέρασε στις λιανικές του τιμές όλη την μείωση της χονδρικής.
Ο μηχανισμός που χρησιμοποίησε για να το κάνει (να αυξήσει πρακτικά το περιθώριο κέρδους της) η ΔΕΗ ήταν το περίφημο Πράσινο τιμολόγιο (στο οποίο είναι επί του παρόντος η συντριπτική πλειοψηφία των 5,6 εκατομμυρίων πελατών της). Το οποίο προβλέπει ότι οι Πάροχοι έχουν την δυνατότητα να αλλάζουν κάθε μήνα την έκπτωση που δίνουν στην “Βασική” τους τιμή. Η ΔΕΗ λοιπόν για τον Μάρτιο μείωσε την έκπτωση αυτή στο μισό – από το 20% στο 10%. Αν η ΔΕΗ διατηρούσε την έκπτωση του 20% η τιμή της (με το πάγιο για κατανάλωση 300 κιλοβατωρών μηνιαίως) θα διαμορφωνόταν στα 9,2 λεπτά αντί των 10,8 που τελικά αποφάσισε να χρεώσει (και των 12,8 που χρέωσε για τον Φεβρουάριο).
Το Πράσινο τιμολόγιο υποτίθεται ότι σχεδιάστηκε έτσι ώστε να προσφέρει σταθερότητα της τιμής για τον επόμενο μήνα, διαφάνεια (δεδομένου ότι το μεταβλητό του μέρος υπολογίζεται με βάση τις τιμές των προηγούμενων δυο μηνών) και συγκρισιμότητα μεταξύ Παρόχων. Ο σοφός νομοθέτης όμως θέλησε να παραχωρήσει και μια μικρή ευελιξία στην αγορά – την έκπτωση στην Βασική Τιμή. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι πέτυχε την ευελιξία αποτυγχάνοντας σε όλους τους άλλους στόχους!
